Boeken

De wereld is terug gegaan naar het basis Romeinse recht. De storende invloed van de wereldgodsdiensten met hun hemel, waarin alles of goed gemaakt of afgerekend wordt, is verdwenen. De vrouwen, de kinderen en het milieu van de aarde zijn nu veilig. Oorlog behoort tot de aberraties van het verleden. De echte criminele elementen worden uit de maatschappij gefilterd. De leiding is weer in handen van de vrouwen, zoals in de oertijd. Wij hadden ze veel eerder de leiding terug moeten geven, dat had veel oorlogen en vernietiging gescheeld, zegt Aernout.

Een boek voor mensen die geïnteresseerd zijn in politiek, economie en geschiedenis. Het is pure fictie maar wel uit de doos denken. En oh ja, er zijn in 2089 geen belastingparadijzen, geen hedgefondsen en geen hulporganisaties meer. Het is teveel om op te noemen..

Maar dat is vanaf de twintigste eeuw onbegrijpelijk. In dat verhaal wordt de idiote consequentie getrokken dat het eten van de verboden appel door Eva en Adam een zonde was, die erfelijk door alle eeuwen heen op alle mensen van de gehele aarde zal drukken. Nonsens. Als men even Genesis open slaat zie je dat de Schepper slechts twee straffen (Gen. 3: 18) oplegde. “Mijn park uit!” De vrouw zou met smart kinderen baren – dat deed ze toen al ruwweg twee miljoen jaar - en de man zou zich op een weerbarstige aarde te pletter moeten werken om aan de kost te komen. Dat deed hij toen al vanaf 12.000 voor X. Voor die tijd freewheelde hij wat. Hij jaagde links en rechts en plukte vruchten van struiken en bomen, zoals Schepper oorspronkelijk bedoeld had (verg. Gen. 1: 20). Van erfzonde werd door de Heer niet gesproken. Dat heeft een of andere paus later verzonnen. Merkwaardig is dat Luther daaraan in zijn 95 stellingen voorbijgaat. Dat de erfzonde een grievende onrechtvaardigheid zou zijn laat ik terzijde. De eerste lijst betekent de weerlegging van iedere rechtstreeks of zijdelings op de bijbel gebaseerde religie. De lijst is niet in strijd met het godsbegrip ‘op zich.’ Het is zeer wel mogelijk en misschien zelfs waarschijnlijk dat er een Hoge Macht is, maar die heeft met de bijbel niet van doen.

De tweede lijst (in de Juli lezing) betekent de ondergang van de democratie als hanteerbaar hoogste bestuurssysteem van een staat. Nederland als voorbeeld nemend stellen wij vast dat onze politici voortkomen uit de rond 300 000 leden van politieke partijen. Dat betekent 1,8% van de bevolking. Politieke partijen komen op en sterven uit, gedragen door ijdelheid, geldingsdrang en graaien naar topbanen na een gelukte politieke carrière. Als je een gewaardeerde minister geweest bent, kun je alles worden. Ook krootrode socialisten eindigen als miljonairs. De tweede lijst geeft aan dat meer dan dertig oorlogen, beperkt tot de conflicten waarbij Europa betrokken was, met onnoemelijk veel doden hebben plaats gevonden na de Franse Revolutie, dus vanaf  het begin van de democratie als hoogste staatssysteem. Denk na die lijst nog aan Ruanda en Syrië. Denk ook aan de oorlogen tussen landen in Azië, Afrika en Zuid Amerika. Onze democratie heeft een te smalle basis, heeft die onheilen niet kunnen voorkomen en heeft volkomen gefaald. Verder kan de democratie evenmin voorkomen dat de mensheid in haar eigen getal verdrinkt. Het kan anders.

Kort gezegd spreken de tabletten een groot deel van het Oude Testament tegen. Mozes was niet Joods, maar een Egyptische prins, de zoon van Ramses II en een van zijn bijvrouwen. Mozes bracht het tot generaal in het Egyptische leger en werd zeer gewaardeerd door de Farao. Er was geen Exodus als zodanig de nomadische stammen reisden met hun kuddes voortdurend door het hele Midden Oosten. Mozes kon gezien zijn afkomst en zijn succesvolle carriere aanspraak makren op de troon. Daarom was zijn leven constant in gevaar. Hij zocht zijn toevlucht bij Midianieten en Habiru in de woestijn, die hem tot hun leider maakten. Uiteraard is dit politieke dynamiet, omdat dit het scenario van het Beloofde Land ondermijnt.

Professor Van Cleve vertrouwt de Winter niet. Hij is bang dat de journalist de tabletten uit Egypte zal smokkelen. Om dat tegen te gaan zoekt hij contact met een oude vriend, de advocaat Brian Snowden. Snowden heeft nauwe banden met Israël en is van mening dat de tabletten een aanzienlijke bedreiging voor Israël kunnen zijn. Hij contacteert zijn vriend Hunter, die zich in het Israëlische consulaat in Cairo bevindt. Hunter verliest geen tijd en laat telefoontaps opzetten door de Israëlische geheime dienst, de Mossad. De informatie die ze ontvangen is dat deze bron eenmaal gevalideerd schadelijk kan zijn voor de Israëlische belangen. De Mossad wil dat de tabletten en vertalingen verdwijnen, zodat hun Arabische buren dit niet tegen Israël kunnen gebruiken voor politieke doeleinden.

Wanneer Richard de Winter Sir Charles Mills informeert over zijn vondst, realiseert de laatste zich direct de financiële implicaties. Hij wil dat de Winter de tabletten naar Engeland smokkelt, want er is veel geld te verdienen aan een wereldwijde primeur. Professor van Cleve aan de andere kant, wilt de tabletten vertalen, en ze overhandigen aan de Egyptische overheid. De Egyptenaren zouden een politieke munt slaan uit het feit dat Mozes een Egyptenaar was, en de Mossad zit daar ook niet op te wachten.

Jennifer O’Hara, de assistent van Professor Van Cleve wil ook niet dat de tabletten publiek gemaakt worden, omdat de informatie botst met haar eigen overtuiging. Zij breekt bij de professor in en steelt de tabletten. Ze verstopt ze tussen de enorme hoeveelheid niet-gecatalogiseerde artefacten in het Archeologisch Museum in Cairo. De Winter, daarentegen, breekt na haar ook in bij de professor en ontdekt dat de tabletten verdwenen zijn De mossad breekt onmiddellijk na hem in en neemt dan aan dat hij er met de tabletten vandoor is. Hij wordt achtervolgd door agenten van de Mossad. Gedurende de daaropvolgende auto achtervolging, crasht zijn auto. De agenten van Mossad dienst denken dat de zaak daarmee over is omdat de tabletten nu zijn vernietigd. De professor veroorzaakt per ongeluk een brand in zijn huis en overlijdt een paar dagen later. Jennifer heeft een zenuwinzinking en kan niemand helpen bij hun vragen. Echter, jaren later, herinnert ze zich de gebeurtenissen en moet dan beslissen of ze deze al dan niet publiek zal maken. De wereld wacht…

De Bijbel, Het Oude Testament, (hierna OT.)

Philipp Vandenberg met zijn boek Ramses der Grosse, waarin de zeden en gewoontes aan het Hof van Ramses II op basis van de papyrus Turijn in groot detail worden beschreven.
De feestelijkheden en bacchanalen rond Ramses II in zijn paleis zijn geïnspireerd door die beschrijving.
De Nederlandse vertaling van het boek van Vandenberg is uitgegeven door Elsevier als Ramses de Grote, De bijbelse farao, schepper van wereldwonderen
Verg: blz. 186 e.v.

Sigmund Freud heeft een studie aan Mozes gewijd, die oorspronkelijk verscheen in Gesammelte Werke:
Der Mann Moses und die monotheistische Religion, Drei Abhandlungen, Band XVI.
Deze studie bevat de hypothese dat Mozes een Egyptenaar was en dat Mozes aan de stammen de Aton-religie van Farao Achnaton had doorgegeven.

Ahmed Osman : Moses: Pharaoh of Egypt (1990).
Ahmed Osman The Hebrew Pharaohs of Egypt: the secret lineage of the patriarch Joseph (1987).

Ahmed Osman studeerde rechten aan de Universiteit van Cairo; was daarna journalist en dramaturg. Sedert 1965 woonachtig in Engeland, alwaar hij werkte als vertaler en leraar. Zijn boeken zijn wel de vrucht van historisch onderzoek. A. Osman werkte 22 jaar aan de bronnenstudie voor deze publicaties.

Flavius Jozefus. de Joodse Romein, die in de jaren 90 na Chr. een niet helemaal coherent maar wel duidelijk verslag schrijft over de relatie van Mozes met de Cuschietische Prinses Tharbis, die in het OT, Numeri 12: 10 wordt aangeduid.

James Baikie, A history of Egypt (from the earliest times to the end of the XVIIIth dynasty).

Dr. A. Noordtzij Korte verklaring der Heilige Schrift, het boek Numeri, een uitgave van Uitgeversmij KOK Kampen.

Links van het verhaal met het OT:

Aankomst – Hfdst. 3 (Het handje)
OT. Deuteronomium 25:11-12.

Vrijerij in Jericho – Hfdst. 19
OT. Jozua 2:1-24.

De ondergang van Ai – Hfdst. 20
OT. Jozua 8: 1-29

De straf voor de familie van Achan – Hfdst 22
OT. Jozua 7: 18-26.

De ondergang van Midian – Hfdst 27
OT. Numeri 31: 1-24.

De krijgsbuit bij die oorlogsmisdaad was:
- 675000 schapen,
- 72000 runderen,
- 61000 ezels en
- 32000 jonge meisjes,
let even op de volgorde!

Indien het relaas volgens OT. Numeri 31 juist zou zijn dan is het uitroeien van de Midianietische stammen niet alleen een forse oorlogsmisdaad en maar ook erg ondankbaar want:

- De patriarch Jozef was door zijn broeders aan de Midianieten verkocht.(Genesis 37: 28) en in zekere zin dus door hen gered.
- Jehtro de Midianietische sjeik heeft de bestuurlijke organisatie van de stammen opgezet en aangegeven.
- De tweede vrouw van Mozes, genaamd Zipporah was volgens OT volledig Midianietisch en de twee zonen die hij bij haar had half.
- De Midianietische zwager Hobab loodste de Habiru door de woestijn en gaf de kampplaatsen aan. (OT. Numeri 10: 20-32).
Door het langjarige verblijf in Goosen waren de Habiru het zwervende leven in de woestijn ontwend. Zij werden geëscorteerd door de Midianieten die waren blijven trekken tussen de grote rivieren.

Het Exodus en woestijn verhaal volgens het OT. lijkt zoals vrij algemeen wordt aangenomen nogal onwaarschijnlijk. Volgens Ahmed Osman verwijst niets in de over die periode bestaande Egyptische geschiedschrijving naar een ingrijpende gebeurtenis als een massale volksverhuizing, die het land en de regering zou hebben geschokt. Het is ook niet waarschijnlijk dat een grote massa mensen in de woestijn gedurende langere tijd voedsel en onderdak zou kunnen vinden.

Aannemelijker is dat Mozes die in gevaar was als lagere troonpretendent zoon van een bijvrouw en niet van een Koninklijke echtgenote en als generaal favoriet bij Farao na op hem gepleegde aanslagen naar de woestijn trok en daar zijn tijd afwachtte bij de Midianietische stammen, die wel een zwervend bestaan leidden tussen de grote rivieren Nijl, Jordaan, Eufraat. Zijn doel was wellicht in de buurt te blijven teneinde te zijner tijd zelf de troon van Egypte te bestijgen. Na het overlijden van zijn halfbroer Farao Merenptah, die werd opgevolgd door Seti II, werd dat plan verijdeld. Na zijn overlijden trokken de stammen die hij rond zich had verzameld naar het door Merenptah kort tevoren in een veldtocht gedecimeerde en goeddeels lege Palestina.