Herdenken en erkennen
Wij durven niet naar de Russische herdenking van de Tweede Wereldoorlog. Wat dom, wat een onkunde. Wel hebben wij Duitsers uitgenodigd bij onze bevrijdingsdag. We gaan niet naar de Russische herdenking, terwijl Rusland de oorlog voor ons gewonnen heeft. Rusland is goed in techniek, exacte wetenschap, muziek componeren, ballet, ook wel in sport en andere dingen maar niet in public relations. Rusland heeft de oorlog gewonnen. Beter gezegd in de originele stijl van Johan Kruijff: De Duitsers hebben de oorlog verloren van Rusland en Eisenhower, Amerika, heeft hem gewonnen. Dat was voor de Russen de tweede keer. Napoleon had met zijn grote leger de oorlog verloren van Rusland en Wellington, Engeland had hem gewonnen.
Waarom gaan wij niet naar de herdenking in Rusland, het land dat 10 miljoen soldaten in de strijd tegen Duitsland heeft verloren? ‘Van iedere 100 gesneuvelde Duitse soldaten zijn er 92 tegen het Russische leger gesneuveld’, schrijft Max Hastings, ( Auteur van INFERNO THE WORLD AT WAR 1939 1945) Wij gaan niet omdat Rusland een stukje Rusland van Oekraïne heeft teruggepakt, dat een Oekraïner van Rusland had gestolen. Hoe kon dat? Omdat hij toen de baas van het Politbureau was. Waarom hebben ze het nu teruggepakt? Omdat de Amerikaan er nu zijn oorlogsvloot wilde gaan parkeren, zo eenvoudig is het. Daarna is een berg ellende ontstaan en in het krijgsgewoel door fouten links en rechts een verschrikkelijk vliegtuigongeluk. Daarom durven wij niet naar de herdenking, hoewel wij allemaal onze vrijheid aan die 10 miljoen jongens te danken hebben. Wij zouden de Russen op 5 mei moeten uitnodigen. Daarmee zijn wij vijftig jaar laat. Maar niet te laat. Er groeit begrip. Het verstand komt ooit. Er zijn tekenen.
